Woensdag 5 maart dagbehandeling 8
Deze week zijn we op woensdag i.p.v. dinsdag op pad gegaan naar het UMC. De oncologen die ik normaal spreek waren beide afwezig en zodoende was ik ingepland op de woensdag bij een, voor ons onbekende, oncoloog. Ik vond het interessant om te merken dat bij veel vragen die ik stelde, de arts verwees naar lopende en afgeronde studies waar mogelijke antwoorden te vinden zijn. Kreeg ik van de dames- oncologen meer praktische tips en ging het meer over leefstijl tijdens de kuur, van deze oncoloog kwam de info meer vanuit data en protocollen over behandelingen en levensverwachting.
Na afloop kreeg ik een brochure mee om me te kunnen verdiepen in de studies en me daarvoor aan te melden. In mijn eerdere medische loopbaan meldde ik me wel aan voor dergelijke studies ("de wetenschap doet iets voor mij, dus wil ik iets terug doen voor de wetenschap", was mijn motto), maar tegenwoordig ben ik wat huiverig. Ik weet; ook in deze branche geldt vaak 'wie betaalt, bepaalt' en meld ik me niet zo maar meer aan voor studie of onderzoek.
Voor dit gesprek met de oncoloog moest ik eerst bloedprikken. Meestal is het binnenlopen en algauw weer weg, maar nu was er een wachttijd van een kwartier. Dat viel tegen! Wel grappig dat de laborant die bloed afnam me herkende aan mijn opvallende trui, met ritsen in de mouwen en in de kraag. De ritsen in de mouwen zijn handig voor de bloedafname (links) en later het infuus aanleggen aan de PICC-lijn (bovenarm rechts). Zo hoeft de mouw niet knellend omhoog of de trui uitgedaan worden. Lekker makkelijk. Later op de dagbehandeling was de trui weer een gespreksonderwerp, want 'zo handig en mooi gemaakt' en zou het merk gedeeld worden met andere patiënten en verpleegkundigen. (voor info: https://weartocare.nl/categorie/care-sweater/ )
Na het gesprek met de onco even bijkomen met een bakkie koffie en werd mijn steun en toeverlaat, en tevens gerespecteerde tassendrager, afgewisseld door mijn zus, die mee ging naar de dagbehandeling. Deze keer een leuker uitzicht op deze zonnige dag, want ik was ingedeeld op een 2 p. kamer op de 5e verdieping.
Alles verliep vlot gelukkig en konden we weer op het gemak, zonder file en mijn gezeur, naar huis. Waar we nog heerlijk even in de tuin konden zitten (in het fijne hoekje naast de befaamde druivenstruik). Toch maar even een petje opgezet, om de zon iets te weren van mijn dunner wordende huid. Maar het blijft genieten van het heldere daglicht, dus naar buiten gaan doet goed.
Waar ik meer last van had vandaag, waren de tintelingen in handen en voeten. Vooral in de handen. Nou had ik al wat meer problemen met nare pijn en tintelingen tijdens het dragen van de koude- handschoenen tijdens het inlopen van de kuur, dus ik had ze na een uurtje ongeveer uitgedaan, i.p.v. 2 uur. Misschien had dat toch een wat minder goed effect, want ik merkte dat in koude of koelere lucht (en dan heb ik over alles beneden de 20 graden) mijn handen sneller beginnen te tintelen en echt pijn te doen. Handschoenen aan en warm drinken in mijn handen helpt, dan voel ik dat nare gevoel echt wegvloeien. Wonderlijk!
Het betekende wel dat, ondanks dat de woonkamer behaaglijk in de zon opgewarmd was tot 20 graden, ik binnen toch handschoenen aan moest doen. Maar mijn lichaam heeft het warm, dus daar zit ik dan met het zweet op mijn rug en voorhoofd en met handschoenen en dubbele sokken aan. Ingewikkeld, maar ook enigszins hilarisch (zie foto).
De komende dagen weer rustig aan (alles gaat toch traag, dus ik kan niet anders) en weer letten op voeding, rust en beweging. En lekker naar buiten!
Geniet ook van het voorjaar!
Na afloop kreeg ik een brochure mee om me te kunnen verdiepen in de studies en me daarvoor aan te melden. In mijn eerdere medische loopbaan meldde ik me wel aan voor dergelijke studies ("de wetenschap doet iets voor mij, dus wil ik iets terug doen voor de wetenschap", was mijn motto), maar tegenwoordig ben ik wat huiverig. Ik weet; ook in deze branche geldt vaak 'wie betaalt, bepaalt' en meld ik me niet zo maar meer aan voor studie of onderzoek.
Voor dit gesprek met de oncoloog moest ik eerst bloedprikken. Meestal is het binnenlopen en algauw weer weg, maar nu was er een wachttijd van een kwartier. Dat viel tegen! Wel grappig dat de laborant die bloed afnam me herkende aan mijn opvallende trui, met ritsen in de mouwen en in de kraag. De ritsen in de mouwen zijn handig voor de bloedafname (links) en later het infuus aanleggen aan de PICC-lijn (bovenarm rechts). Zo hoeft de mouw niet knellend omhoog of de trui uitgedaan worden. Lekker makkelijk. Later op de dagbehandeling was de trui weer een gespreksonderwerp, want 'zo handig en mooi gemaakt' en zou het merk gedeeld worden met andere patiënten en verpleegkundigen. (voor info: https://weartocare.nl/categorie/care-sweater/ )
Na het gesprek met de onco even bijkomen met een bakkie koffie en werd mijn steun en toeverlaat, en tevens gerespecteerde tassendrager, afgewisseld door mijn zus, die mee ging naar de dagbehandeling. Deze keer een leuker uitzicht op deze zonnige dag, want ik was ingedeeld op een 2 p. kamer op de 5e verdieping.
Alles verliep vlot gelukkig en konden we weer op het gemak, zonder file en mijn gezeur, naar huis. Waar we nog heerlijk even in de tuin konden zitten (in het fijne hoekje naast de befaamde druivenstruik). Toch maar even een petje opgezet, om de zon iets te weren van mijn dunner wordende huid. Maar het blijft genieten van het heldere daglicht, dus naar buiten gaan doet goed.
Waar ik meer last van had vandaag, waren de tintelingen in handen en voeten. Vooral in de handen. Nou had ik al wat meer problemen met nare pijn en tintelingen tijdens het dragen van de koude- handschoenen tijdens het inlopen van de kuur, dus ik had ze na een uurtje ongeveer uitgedaan, i.p.v. 2 uur. Misschien had dat toch een wat minder goed effect, want ik merkte dat in koude of koelere lucht (en dan heb ik over alles beneden de 20 graden) mijn handen sneller beginnen te tintelen en echt pijn te doen. Handschoenen aan en warm drinken in mijn handen helpt, dan voel ik dat nare gevoel echt wegvloeien. Wonderlijk!
Het betekende wel dat, ondanks dat de woonkamer behaaglijk in de zon opgewarmd was tot 20 graden, ik binnen toch handschoenen aan moest doen. Maar mijn lichaam heeft het warm, dus daar zit ik dan met het zweet op mijn rug en voorhoofd en met handschoenen en dubbele sokken aan. Ingewikkeld, maar ook enigszins hilarisch (zie foto).
De komende dagen weer rustig aan (alles gaat toch traag, dus ik kan niet anders) en weer letten op voeding, rust en beweging. En lekker naar buiten!
Geniet ook van het voorjaar!