Deze week zit ik in de herstelweek zonder de kuur. Maar wel met een bezoek aan het UMC voor de CT- scan. Die gaat hopelijk een goed beeld geven hoe het ervoor staat en of de tumorcellen aangepakt zijn. Er staan  nog 3 dagbehandelingen gepland. Volgende week wordt met de oncoloog de uitslag van de scan besproken. Ik ben benieuwd of er aanpassingen in het vervolgtraject zullen zijn. Ik hoop en verwacht van alles, maar dat laat ik hier nog even achterwege. Volgende week is er meer duidelijkheid.

Vorige week schreef ik al over de dagbehandeling, die een soort routine gaat worden. De dagen daarna zijn ook redelijk in een structuur te vangen met bekende symptomen die elkaar opvolgen en weer afnemen (ik heb ze eerder al beschreven). 
Na het weekend trekt de mist in mijn hoofd wat op en lijkt de lucht weer geklaard… Hoewel ik deze week wat worstel met meer vermoeidheid en slappe spieren. Alsof ik van een zware griep moet bijkomen.

Dat het herstel over het algemeen goed verloopt, lijkt te komen doordat ik in beweging blijf met sport, dagelijks een activiteit onderneem en op de juiste tijd wat rust pak (van slapen tot gewoon met een boekje op de bank). Enfin, dat is inmiddels bekend.

Minder bekend is dat ik, naast het reguliere medische circuit, aanvullende therapeuten raadpleeg als ondersteuning op de chemo-behandelingen. Er borrelt altijd iets van binnen waardoor ik ga onderzoeken of iets wel klopt, iets beter kan en of ik er zelf invloed op kan hebben. 
Dan komt mijn eigen wil om de hoek kijken die zich niet afhankelijk wil opstellen van protocollen en theorieën, die vertellen hoe iets zou moeten zijn. Terwijl het lichaam je vaak iets anders vertelt. 

Als ondersteuning om het zelf-genezend vermogen van mijn lijf weer ‘aan’ te zetten, maak ik gebruik van bioresonantie, fotonen-sessies en (voet-)reflexzone therapie.
Het zijn therapieën die werken met lichtfrequenties (fotonen), trillingen (resonantie) en het bewerken van drukpunten waardoor de doorstroming van energie tussen weefsels en organen gestimuleerd wordt. 
Dat lijkt heel vaag, maar als ik kijk naar de onderzoeken die ik in het ziekenhuis krijg, zoals de CT- en MRI-scan, dan wordt er ook gewerkt met radiogolven (frequenties) en magnetische resonantie. 
We vinden het over het algemeen heel gewoon dat deze straling door een computer omgezet wordt in beelden en we deze plaatjes met de arts bespreken.

Voor mijn gevoel hebben de behandelingen in het ‘reguliere’ en het ‘alternatieve’ circuit overeenkomsten, al wordt het voor een ander doel ingezet; het ene om een diagnose te stellen en het andere om het lichaam aan te zetten tot herstel. 

Ik ben blij dat de oncologen die ik spreek flexibel zijn en deze therapieën bespreekbaar maken en niet meteen van tafel vegen. Ze mogen het niet adviseren (want: niet wetenschappelijk onderzocht en bewezen), maar er ontstaat wel een holistische kijk op wat een mens nodig heeft. 
Wat dat betreft ben ik blij met mijn oncologen, want ik heb helaas voldoende ervaring met artsen van verschillende disciplines, waar een open gesprek niet mogelijk is en waardoor je je erg in de steek gelaten kunt voelen. 

Maar laten we optimistisch blijven en maak je geen zorgen: ik blijf met beide voeten op de grond en kijk met vertrouwen uit naar volgende week! 
Maar een beetje mee-duimen mag altijd! ;-))