“Wat is het leuk om naar je werk te gaan als er niets van je verwacht wordt”, bedacht ik me, toen ik in de auto zat op weg naar school.
Dat was een prettige, maar een onrealistische gedachte. Zover ik weet is er geen werkgever die zegt; "Leuk dat je er bent, kijk maar wat je doet vandaag."
Ineens had ik de afgelopen dagen de behoefte om even een kijkje te nemen op school om weer even echt contact te maken.
En het was inderdaad fijn om de bedrijvigheid in de schoolwinkel te zien, de leerlingen in de keuken succes te wensen voor de kookwedstrijd op de Horecava, de leerlingen uit de sportzaal te zien komen en de drukte op het schoolplein te aanschouwen. En wetende dat ik altijd binnen kan lopen bij het secretariaat voor een gezellig gesprekje en in de teamkamer collega’s kan ontmoeten met een kopje thee of chocomel. Het is goed om te voelen dat ik welkom ben. Al weet ik dat ik nu niets kan betekenen op school en ik geen enkel perspectief kan bieden over hoe, of en wanneer ik terug kan keren als juf in een klas.
Ik heb me bewust niet in de klas laten zien, want ik merkte dat ik dat wel confronterend vind. Dat dat nu niet de plek is waar ik kan zijn.
Het leukste aan mijn werk vind ik het lesgeven en de interacties met de kinderen, want het is echt een leuk klasje waar ik dit schooljaar in zou gaan werken. Het is nog steeds een rare gedachte dat ik net 3 maanden geleden daar rondliep met het gevoel dat alles oké was en ik weer volledig aan het werk zou gaan.
En het was inderdaad fijn om de bedrijvigheid in de schoolwinkel te zien, de leerlingen in de keuken succes te wensen voor de kookwedstrijd op de Horecava, de leerlingen uit de sportzaal te zien komen en de drukte op het schoolplein te aanschouwen. En wetende dat ik altijd binnen kan lopen bij het secretariaat voor een gezellig gesprekje en in de teamkamer collega’s kan ontmoeten met een kopje thee of chocomel. Het is goed om te voelen dat ik welkom ben. Al weet ik dat ik nu niets kan betekenen op school en ik geen enkel perspectief kan bieden over hoe, of en wanneer ik terug kan keren als juf in een klas.
Ik heb me bewust niet in de klas laten zien, want ik merkte dat ik dat wel confronterend vind. Dat dat nu niet de plek is waar ik kan zijn.
Het leukste aan mijn werk vind ik het lesgeven en de interacties met de kinderen, want het is echt een leuk klasje waar ik dit schooljaar in zou gaan werken. Het is nog steeds een rare gedachte dat ik net 3 maanden geleden daar rondliep met het gevoel dat alles oké was en ik weer volledig aan het werk zou gaan.
Op bovenstaande foto is een pot met briefjes te zien, waar collega’s lieve teksten en hartverwarmende woorden hebben opgeschreven en waar tekeningetjes van kinderen op staan. Iemand heeft er zelfs een rode clownsneus ingedaan. Wat een geweldige relativering. Eigenlijk zou ik die gewoon eens een dagje op moeten zetten om het allemaal wat minder serieus te nemen. Even een dagje de gein ergens van inzien. Iets wat ik op school ook weer proefde; dat het vooral belangrijk is om de leerlingen een leuke dag te bezorgen. Er wordt hard gewerkt, maar ook plezier gemaakt, er is aandacht voor elkaar en zelfspot is op onze school niet vreemd. Goed om daar weer even bij stil te staan en mee te nemen in de komende weken. En, al is het denkbeeldig, eens zo'n clownsneus op te zetten.
https://www.de-trappenberg.nl/
https://www.de-trappenberg.nl/