Dinsdag 7 januari 2025
Daar gingen we weer voor een dagje UMC. In de verschillende wachtkamers (bij het lab, de poli en de dagbehandeling) zien we weer enkele bekende gezichten. “Goed dat we elkaar we zien”, zei een doorgewinterde dame, “dat betekent dat we er allemaal nog zijn”. Dat is nog eens krachtig beginnen in het nieuwe jaar.
Het gesprek met de arts (onze oncoloog in opleiding) verliep prettig. We raken aan elkaar gewend en ik merk dat ze meedenkt en aanstuurt. Soms is het fijn om inspraak te hebben, maar soms ben je er ook aan toe om even bij de hand genomen te worden. Hoewel ik gedacht had dat in deze week een CT-scan zou plaatsvinden, wilde de arts het later in januari doen. Na de volgende (de 5e) kuur.
Deze 4e kuur kon doorgaan, nadat de bloedwaarden aangegeven hadden dat mijn lichaam de kuur weer aan zou kunnen. Enkele bloedwaarden, zoals de lever- en nierfuncties, waren nog niet bekend maar daar zou ze later op de dag over bellen. Nog geen uur later belde ze, met de mededeling dat alle functies goed waren en ze had ook nog een aanvraag gedaan om de ‘tumormarkers’ in het bloed te laten onderzoeken. Hieruit was gebleken dat deze waarde lager was dan de vorige keer. Dat duidt er op dat de kuur lijkt aan te slaan. Dat is goed nieuws!
En dat mijn lever hersteld was na de champagne, rode wijn en biertjes in de Ardennen in de afgelopen week. Niet dat ik me er flink aan te goed had gedaan, haha, want alles smaakte me na een paar slokjes te zuur en als een mondspoelmiddel. ‘Dry january’ is no problem for me.
Deze 4e kuur kon doorgaan, nadat de bloedwaarden aangegeven hadden dat mijn lichaam de kuur weer aan zou kunnen. Enkele bloedwaarden, zoals de lever- en nierfuncties, waren nog niet bekend maar daar zou ze later op de dag over bellen. Nog geen uur later belde ze, met de mededeling dat alle functies goed waren en ze had ook nog een aanvraag gedaan om de ‘tumormarkers’ in het bloed te laten onderzoeken. Hieruit was gebleken dat deze waarde lager was dan de vorige keer. Dat duidt er op dat de kuur lijkt aan te slaan. Dat is goed nieuws!
En dat mijn lever hersteld was na de champagne, rode wijn en biertjes in de Ardennen in de afgelopen week. Niet dat ik me er flink aan te goed had gedaan, haha, want alles smaakte me na een paar slokjes te zuur en als een mondspoelmiddel. ‘Dry january’ is no problem for me.
Na de mededeling dat de tumormarker ( de CEA-waarde) laag is, kon ik nog niet heel blij zijn. Eerlijk gezegd zat ik op dat moment in de modus dat ik mezelf een beetje zielig vond, omdat ik ondanks alles de komende kuur gewoon moest ondergaan. Niet dat ik heel erg tegen de kuur op zag, want inmiddels weten we wat we kunnen verwachten op zo’n dag, maar het gevoel afscheid te nemen van het gezellige leven in de afgelopen weken viel me zwaar. Maar ach, ik denk dat ik niet de enige ben die in de eerste week van januari even moeite heeft met opstarten…
En zodoende druppelde de bemoedigende boodschap langzaam binnen en kwam de blijdschap alsnog. Ik weet weer waar we de komende behandelingen voor gaan. Ik weet dat ik het op kan brengen om optimistisch te zijn, het niet passief te ondergaan en dat ik wil blijven werken om de bijwerkingen te beperken.
Ondanks dat het lange zit is, verliep de dag redelijk gesmeerd. Deze keer kon ik plaats nemen in een luxe stoel in ‘de serre’, zoals de verpleegkundige het noemde. Een zaal waar ik met de 2e kuur ook ben geweest. Er wordt goed voor me gezorgd; of ik nog wat wil eten en drinken, of ik het niet koud heb en een dekentje wil. Ze proberen me toch van enig comfort te voorzien. Het voordeel van deze zaal is, dat er meerdere mensen met hun partner of begeleider zitten. Je bent minder op elkaar aangewezen dan op een 2-peroonskamer en ik merk dat ik me minder betrokken voel bij de andere patiënten. Wat soms wel even goed is, als ik genoeg aan mezelf heb.
Ondanks dat het lange zit is, verliep de dag redelijk gesmeerd. Deze keer kon ik plaats nemen in een luxe stoel in ‘de serre’, zoals de verpleegkundige het noemde. Een zaal waar ik met de 2e kuur ook ben geweest. Er wordt goed voor me gezorgd; of ik nog wat wil eten en drinken, of ik het niet koud heb en een dekentje wil. Ze proberen me toch van enig comfort te voorzien. Het voordeel van deze zaal is, dat er meerdere mensen met hun partner of begeleider zitten. Je bent minder op elkaar aangewezen dan op een 2-peroonskamer en ik merk dat ik me minder betrokken voel bij de andere patiënten. Wat soms wel even goed is, als ik genoeg aan mezelf heb.
De komende dagen thuis vragen weer wat aanpassingen; de kou is niet mijn beste vriend deze dagen en zorgt voor tintelingen, stijfheid en snijdende pijn in de keel bij koud eten/drinken. Dus alles weer een beetje opwarmen (warme appelsap is wel lekker, maar lauwe karnemelk is echt af te raden). En ik loop nog 2 dagen rond met een capsule met het chemomiddel 5-FU. Toch raar om met deze cytostatica verbonden te zijn. Op donderdagmiddag wordt het losgekoppeld en gaan we zien wat dit weer gaat doen. Dit middel werkt sterk in op de slijmvliezen. Gelukkig heeft de arts de dosering iets verlaagd voor deze keer om te voorkomen dat er een heftige reactie ontstaat. Het voelt goed dat het nu even met minder kan.
Iedereen succes met opstarten in deze periode! Ik houd jullie op de hoogte in dit nieuwe jaar.