Dinsdag 29 april Dagbehandeling onderhoud 3
Aangezien het een schoolvakantieweek is, was het lekker rustig op de weg en bij de prikpoli. Geen file en oponthoud in de ochtend, dat belooft wat.
Het gesprek met de (zwangere) oncoloog was redelijk kort en krachtig. We zien elkaar hierna nog 1 keer voordat ze met verlof gaat en ik bij andere oncologen terecht kom.
Al eerder had ik kennis gemaakt met de professor doctor oncoloog, die de scepter zwaait over deze afdeling en dat was goed bevallen. Mijn vaste oncoloog is nog in opleiding als oncoloog en ze doet alles keurig volgens het boekje en protocollen. Zo geeft ze nog geen akkoord voor de kuur als de bloeduitslagen niet binnen zijn en houdt ze zich keurig aan de schema's.
Ik vond het daarom best opmerkelijk dat ze zelf met een tip kwam die buiten de reguliere zorg valt, toen ik het had over neuropathie. De laatste weken voelen mijn vingertoppen verdoofd en tintelig. Niet zozeer de bekende tintelingen die ik had met kou, maar een langdurig doof gevoel in de vingers. De oncoloog wist te vertellen dat het vaker voorkomt dat deze vorm van neuropathie toeneemt na het stoppen met de Oxaliplatin (wat ik bij de zwaardere kuren kreeg), Blijkbaar is een een logische bijwerking, maar voor mij niet vanzelfsprekend.
Deze scepsis leek de oncoloog aan mij te merken, dus ze kwam met de tip dat acupunctuur zou kunnen helpen om de klachten te verminderen. Acupunctuur? Voorheen werd dit gezien als alternatieve therapie, maar tegenwoordig wordt het een complementaire (= aanvullende) therapie op reguliere zorg genoemd. Dat juist deze oncoloog met dit advies kwam, vond ik wel leuk. Ik zal het overwegen, al maak ik regelmatig gebruik van aanvullende therapieën zoals bioresonantie en reflexologie. Ik zal de komende week uitzoeken wat bij mij past wat deze bijwerkingen betreft.
Nadat de bloeduitslagen keurig binnen de lijntjes vielen en de bloeddruk acceptabel was, kon de kuur weer aangehangen worden. Ik krijg een beetje inzicht hoe deze kuur verloopt en welke middelen in welke volgorde doorlopen. De verpleegkundige had dat zeker goed in de gaten, want het infuus liep gesmeerd. In 2 uurtjes had ze het voor elkaar gekregen dat het vlekkeloos werd toegediend. Het hielp wel mee dat de apotheek de middelen vrij snel klaar had, nadat de oncoloog akkoord had gegeven voor de kuur, en deze medicijnen afgeleverd waren op de afdeling van de dagbehandeling.
Zo konden we redelijk vlot kamer 8 verlaten, waar we een goed uitzicht hadden richting De Bilt en de weilanden bij landgoed Oostbroek (die naam heb ik even opgezocht). Vanaf de 5e verdieping had ik al verlangend naar het mooie weer zitten kijken (op de vliegtuigstrepen in de lucht na, die steevast hardnekkig 'sluierwolken' genoemd worden door onze vrienden van het KNMI in hetzelfde De Bilt).
Thuis ben ik onder de parasol gaan zitten met de capsule met chemo in een heuptasje (het voelt toch een beetje vreemd om daarmee in de zon te gaan zitten) en in de tuin genoten van een deze extra vrije middag. Toch een beetje vakantiegevoel zo...
Het gesprek met de (zwangere) oncoloog was redelijk kort en krachtig. We zien elkaar hierna nog 1 keer voordat ze met verlof gaat en ik bij andere oncologen terecht kom.
Al eerder had ik kennis gemaakt met de professor doctor oncoloog, die de scepter zwaait over deze afdeling en dat was goed bevallen. Mijn vaste oncoloog is nog in opleiding als oncoloog en ze doet alles keurig volgens het boekje en protocollen. Zo geeft ze nog geen akkoord voor de kuur als de bloeduitslagen niet binnen zijn en houdt ze zich keurig aan de schema's.
Ik vond het daarom best opmerkelijk dat ze zelf met een tip kwam die buiten de reguliere zorg valt, toen ik het had over neuropathie. De laatste weken voelen mijn vingertoppen verdoofd en tintelig. Niet zozeer de bekende tintelingen die ik had met kou, maar een langdurig doof gevoel in de vingers. De oncoloog wist te vertellen dat het vaker voorkomt dat deze vorm van neuropathie toeneemt na het stoppen met de Oxaliplatin (wat ik bij de zwaardere kuren kreeg), Blijkbaar is een een logische bijwerking, maar voor mij niet vanzelfsprekend.
Deze scepsis leek de oncoloog aan mij te merken, dus ze kwam met de tip dat acupunctuur zou kunnen helpen om de klachten te verminderen. Acupunctuur? Voorheen werd dit gezien als alternatieve therapie, maar tegenwoordig wordt het een complementaire (= aanvullende) therapie op reguliere zorg genoemd. Dat juist deze oncoloog met dit advies kwam, vond ik wel leuk. Ik zal het overwegen, al maak ik regelmatig gebruik van aanvullende therapieën zoals bioresonantie en reflexologie. Ik zal de komende week uitzoeken wat bij mij past wat deze bijwerkingen betreft.
Nadat de bloeduitslagen keurig binnen de lijntjes vielen en de bloeddruk acceptabel was, kon de kuur weer aangehangen worden. Ik krijg een beetje inzicht hoe deze kuur verloopt en welke middelen in welke volgorde doorlopen. De verpleegkundige had dat zeker goed in de gaten, want het infuus liep gesmeerd. In 2 uurtjes had ze het voor elkaar gekregen dat het vlekkeloos werd toegediend. Het hielp wel mee dat de apotheek de middelen vrij snel klaar had, nadat de oncoloog akkoord had gegeven voor de kuur, en deze medicijnen afgeleverd waren op de afdeling van de dagbehandeling.
Zo konden we redelijk vlot kamer 8 verlaten, waar we een goed uitzicht hadden richting De Bilt en de weilanden bij landgoed Oostbroek (die naam heb ik even opgezocht). Vanaf de 5e verdieping had ik al verlangend naar het mooie weer zitten kijken (op de vliegtuigstrepen in de lucht na, die steevast hardnekkig 'sluierwolken' genoemd worden door onze vrienden van het KNMI in hetzelfde De Bilt).
Thuis ben ik onder de parasol gaan zitten met de capsule met chemo in een heuptasje (het voelt toch een beetje vreemd om daarmee in de zon te gaan zitten) en in de tuin genoten van een deze extra vrije middag. Toch een beetje vakantiegevoel zo...